3 günde unutursunuz..!

Öyle bir memleket düşünün; bir yandan güzel hayallerle kandırılan, her şey güzel olacak geçiştirilmeleriyle, yitip giden yiğitlerinin anıları, günlük hüzünlerin çabukluğuyla tarih oluyor, bir ölür bin diriliriz diyerek bir daha gelmeyecek kahramanların, ayrı ayrı değerleri siyaset  ağzında sakız değeriyle etiketlendikçe, sırasını bekleyen kurbanlık kuzuların, vatan aşkıyla söylediği türküler arasına sıkışmış bir memleket.

Ölümünü, vatanının sağ olmasına şart olarak bilmiş, adını bilmediğimiz köylerde adını koyamadığımız zorluklarla  on sekizine gelmiş Mehmetlerin, adını bilmediği dağları vatan belleyip birer bir ER düşmesi, belleğimizde ki vatan kelimesini doldurdukça, ertesi günlerin çok bilindik metropollerinin, bilindik mekanlarında ‘her şey vatan için’ diyerek şerefine içtiğimiz bir memleket.

Ölümün sayıyla değer kazandığı ,tek haneli rakamların günlük, çift hanelerin sert siyasi sözlerle en fazla iki gün anıldığı bir memleket. Ateşin düştüğü yeri yakmaktan bile usandığı, ama çocuklarının ölmekten bıkmadığı bir memleket. Siyasilerinin söylemekten bıktığı, halkının ise inanmaktan bıkmadığı yalanların, gerçeği bile kıskandıracak derecede gerçek olduğu bir memleket. Besmeleyle kesilen kurdelaların tılsımlı büyüsüyle, daldıkları muhafazakar rüyalarının, en güzel anlarını şehit haberleriyle  bölen bir halk düşünün. Komşusu açken anlayışından, hızla bana dokunmayan terör bin  yaşasına varan aymazlık ve vurdumduymazlığın geldiği noktayı hayal edin. Kucağına şehit çocuğunu almamışların, ülkesi kan ağlarken, basın ordusuyla kıta kıta gezip, hümanizm nutukları attığı bir ülke hayal edin.

Ne düşünürseniz düşünün ama bu memleketin bir daha geri gelmeyeceğini ve en değerli varlığımız olduğunu unutmayın..