Nasıl Bir Gençlik?

Önümüzdeki hafta üniversitemizde yeni eğitim ve öğretim dönemi açılışı yapılacak. Akademik açılış törenleri öğrencilerin, özellikle üniversiteyi yeni kazanan öğrencilerin eğitim hayatlarına heyecanla, aşkla, şevkle başlamalarını sağlayan, onları motive eden törenlerdir. Aynı şekilde bu törenlerde hocaların da üniversitelerine aidiyet duyguları artar ve yeni eğitim dönemine başlangıç için enerji toplarlar.

Eğitime başlayan üniversitelerde ilk ders verme geleneği uzun yıllardır süregelen bir alışkanlık.  Açılışa gelen bir siyasetçi veya alanında uzman bir entelektüel tarafından ilk dersin verilmesi tüm üniversitelerin olmazsa olmazlarından.

Her yıl gerçekleşen bu törenler üzerine düşünürken ‘ilk ders olarak ne anlatılmalı’ konusu kafamı kurcalıyor uzun zamandır. Sanırım olayın kahramanları gençler olduğuna göre, ilk ders konusunun da başlıktaki gibi “Nasıl Bir Gençlik?” olması güzel olabilir.

***

Eğitimin temel amacı genç insanları insanlığa, topluma, vatana, millete ailesine ve kendisine yararlı kılacak şekilde yetiştirmektir. Genç insanları yetiştirmekten bahsederken, nasıl bir gençlik arzu edildiğinin elbette iyi belirlenmesi gereklidir.

Öncelikli olarak;  “Nehir yatağında, ağaç toprağında, demir kalıbında şekillenir” atasözüne uygun olarak, insanların da yetiştirileceği ortama göre şekilleneceğinin farkında olunmalıdır. Yani esas olan konu; üniversitenin seviyeli, kaliteli ve saygın bir ortam olarak hazırlanmasıdır. Bize düşen en önemli görev budur.

Gençler için ders öğretiminin yanında; okuma alışkanlığı, genel kültür, düşünme alışkanlığı, hoşgörü, örf ve geleneklere saygı gibi eğitimler de mutlaka verilmelidir. Gençlerimize bir şairimizin dediği gibi “Benim olmadığım yerde hiç kimse yoktur” diyebilecek kadar özgüven verilebilmeli veya  “Kim vardır?” diye sorulduğu zaman hiç düşünmeden “Ben varım” diyebilmelidir.

***

Gençlerimiz vatanı, milleti, belki de dünyayı kurtaracak kişinin kendileri olabileceği felsefesi ile çalışmaya teşvik edilmelidir. Bu felsefe ile mütenasip, ünlü Hakan Atilla “Bir mıh bir nalı, bir nal bir atı, bir at bir komutanı, bir komutan bir orduyu, bir ordu bir memleketi kurtarır” demiştir.

Buna en güzel örnek Çanakkale’mizde 1915 tarihinde yaşanmıştır. Genç bir asker olan Seyit Onbaşının tek bir top mermisi kalmıştır. Seyit, bunu değerlendirmenin peşindedir. Arkadaşı; “Onbaşım, bırak uğraşmayı senin tek mermin fillere konacak tek bir sinek bile değildir” dese de kulak asmamıştır ve sonuçta hepimizin bildiği zafere ulaşılmıştır. Bugün, dünyanın seyrini belirlemesi ile iftihar ettiğimiz devletimizin varlığı, Seyit Onbaşı’nın tek bir güllesine çok şey borçludur.

Özgüvenin yanı sıra, gençlerimize sorumluluk alma prensiplerinin de iyi kavratılması önemlidir.  Bununla ilgili anlatılan bir hikâye vardır; “Bir zamanlar bir diyarda hükümdar şehrin ortasındaki havuza gece yarısı her evden bir kova süt dökülmesini emreder. Halk, sorumluluk şuurundan mahrumdur ve her biri; “ Bir kovadan ne çıkar ki” diyerek, süt yerine su döker ve sabahleyin havuz, ağzına kadar su ile doludur”.

Sözün özü; ben yapsam da yapmasam da fark etmez demek, sorumluluk bilincinin gelişmemiş olmasına işarettir. İdeal gençliği yakalayabilmemiz temennisi ile yeni akademik yılımız hepimize hayırlı olsun…