Bir Küçük Yürek! Belki Bir Tebessüm İçin!

Dünya her zaman her kese aynı şartları maalesef ki sunmuyor. Bir çoğumuz çok zaman isyan ediyoruz önümüze çıkan en küçük engele. Bazen parmağımıza bir iğne, ayağımıza bir diken batsa kremler, ilaçla pansuman yaparız.

Ya da kimi zaman önümüze gelen yemeği beğenmez gider yerine başka bir şeyler yaparız. Hatta sağlıklı beslenme, organik gıdalar, özel yiyecekler ile kendimize dikkat ederiz. Bazı zamanlarda ise hiçbir şeyim yok diye dolabımıza bakıp isyan eder, soluğu çarşıda alırız.

Herkesin kendince problemleri olur ve herkesin derdi kendine büyüktür, bunu da biliriz. Kimi işini sevmez, kimi iş beğenmez işsizlikten şikâyet eder. Kimi eşiyle kimi annesi babası ile anlaşamaz ve çekilmez bir hayatı olduğunu savunur.

Başta da dedik ya dünya herkese aynı şartları sunmuyor diye. Bu bahsettiğimiz detaylar aslında hepimizin birebir yaşadığı ya da çevresinde her gün gördüğü örnekler. Mesele biraz da dünyaya kendi penceremiz dışından bakabilmekte. Kafamızı kaldırıp at gözlüklerimizi bir kenara attığımızda dünyada ne yavaşlar, ne feryatlar  ne acılar oluğunu görürüz belki de.

Mermileri oyuncak bilen, ninni sesinden çok çığlıklar kurşun sesleri duyan çocukların dünya üzerinde var olduğunu. Yiyecek bir lokma ekmeğe muhtaç, bir bardak temiz suya ihtiyacı olan insanların olduğunu görebilmeliyiz. Kulaklarımızı tıkamak yerine canımızı acıtsa da o çığlıkları duymalıyız. Bencillik denen ve aslından insanların vicdanlarını mühürleyen o duygudan sıyrılmalıyız.

Hep övünürüz şehitler diyarı Çanakkale, ülkemizin manevi başkenti diye…

Yaşanan acılara gözlerini kapatmayan, dünyaya insani yönüyle bakan birkaç kişi de işte bu şehirden çıktı. Kendilerince seslerini çıkaran güçlerinin yettiğince İsrail’in yaptığı zulme dur diyen birkaç genç. Önce seslerini duyurdular şimdilerde birlik olup bir iki çocuğa dahi olsa umut olmak için adeta Çanakkale’de bir mum yaktılar. Gazze’de yaşanan drama kulaklarını kapatmadılar. Bazı fakültelerde ve ÖSEM’de hazırladıkları ürünleri Filistin’e yardım için düzenledikleri kermeste satıyorlar. Ellerinden geldiğince toplayabildikleri kadar yardımı oradaki ihtiyaç sahiplerine gönderecekler. Hani deniz kenarında kıyıya vurmuş denizyıldızlarını tek tek geri atarak kurtarmaya çalışan birinin hikâyesi vardır birçoğumuz biliriz.

İşte aynı o hikâyedeki gibi birkaç denizyıldızı gibi birkaç çocuk kurtarmaya çalışıyorlar. Çanakkale de bir grup genç bir mum yaktı şehitler diyarından ışığı umuyorum ki yayılır önce etrafa, tüm üniversiteye, tüm şehre, hatta tüm ülkeye.

Umutlar taze tutulmadıkça birileri küçük de olsa temiz ve iyilik için adım atmadıkça dünya değişmeyecek.

Dünyanın değişmesi için istemek yetmez en azından herkes minik de olsa bir mum yakmalı, ataş böceği misali aydınlanmaya başlar o zaman dünya.