‘MÜSLÜMAN’IN SAVAŞI DEĞİL İSLAM’A KARŞI CİHAT!’

“…Biz insanlara “bir sineğin kanadının bile hesabının sorulacağı” öğretisini getiren bir din; kiliselerin, camilerin, havraların -hem de içerisindeki masum cemaatlerle birlikte- havaya uçurulduğu hunhar eylemlerle anılır hale geliyorsa bilelim ve idrak edelim ki bu durum, Müslüman’ın kâfirle savaşı filan değil, bilakis İslam’a karşı “cihat”tır.” diyen Habertürk’ten İhsan Bal, “Nairobi’de terör: İslam’a karşı ‘cihat’ ” başlıklı yazısında “Gerekçesi yahut bahanesi her ne olursa olsun terör sinsi, kalleş ve alçakça bir savaşım yöntemi. İslam ile yan yana getirilmesine müsaade etmemek ise günümüz Müslüman’ının en önemli görevlerinden biridir.” dedi.

İşte, İhsan Bal’ın o analizi:

İnsanlık dışı eylemleri ve akıl almaz cinayetleri en kutsal kavramlarla meşrulaştırma çabasına giren insanları gördüğünüzde nutkunuz tutulur. Dudaklarınız çatlar, ağzınız kurur, kendinizi çok kötü, aciz ve kötürüm hissedersiniz. Nasıl olur da, dersiniz… Hangi cevap bu vahşeti anlamlandırabilir, dersiniz…  Hangi akıl, beyni altüst, yürekleri paramparça eden bu hayâsız ve arsız davranışı akla yakın hale getirebilir, dersiniz…

Fakat birileri bu imkânsızı mümkün kılmayı başarabildiğini zannediyor. Milyonlarca kişinin Kâbe’de tavaf esnasında hep bir ağızdan haykırdığı, ruhun derinliklerine inen o “Allahu ekber!” nidasını, hem de en masumu katlederken kullanabiliyor…  Sabahın alacakaranlık iklimini aydınlatarak güzel bir musikiyle ruha dolan, müezzinin o “Allahu ekber”i, insanlar vahşice boğazlanırken nasıl söylenebiliyor?

Kendisinden emin olunanların dini, emanet düşüncesinin mimarı bir din ve onun sahibi, en başta can gibi kutsal bir emaneti hiçe sayan intihar bombacılarıyla, tekinsiz plan ve senaryolarla nasıl yan yana getirilebiliyor?  Karıncayı incitmekten korkan, kuşların dahi hukuku olduğunu söyleyen insanların dini; yaşamın bir makuliyet etrafında ve harmoni ile devam ettiğini ifade eden, biz insanlara “bir sineğin kanadının bile hesabının sorulacağı” öğretisini getiren bir din; kiliselerin, camilerin, havraların -hem de içerisindeki masum cemaatlerle birlikte- havaya uçurulduğu hunhar eylemlerle anılır hale geliyorsa bilelim ve idrak edelim ki bu durum, Müslüman’ın kâfirle savaşı filan değil,
bilakis İslam’a karşı “cihat”tır.

Yine bilelim ki Yunus’ların, Mevlânâ’ların, Hacı Bektaş’ların, Yesevi’lerin kalbinde demlenip dilinden dökülenler bugün öne çıkmıyor; onların yerine Bin Ladin’ler, Zerkavi’ler gibi karanlık simalar boy gösteriyorsa bu, bazı Müslümanların İslam dininin üzerine yıktığı büyük bir talihsizliğin ürünüdür…  Kamuoyu anketleri bu vahşet ve terör saldırılarına desteğin arttığını gösteriyormuş… Öyleyse kimi suçlamalı? Bu vahşetten kimi sorumlu tutmalı? Eğer “içimizdeki beyinsizler yüzünden helak olacağımız” kaygısını taşıyarak sorumluları lanetlemek ve bu kan dökücülüğün hesabını sormak yerine her eyleme
mazeret üreten vahşi ruhlara haklılık primi verir isek bir gün her şey için çok
geç olabilir….

Şayet Kenya Nairobi’deki AVM saldırısı Müslüman olduğunu iddia edenlerde büyük bir vicdan hesaplaşmasına yol açmıyor, bizleri nefes alamaz hale getirmiyor, beynimizi zonklatmıyor ise bu topraklar üzerinde de ciddi bir fikri ve vicdani çoraklık söz konusu demektir.

El Kaide, Eşşebap gibi örgütlere karşı kapsamlı, sürekli ve büyük bir mücadele başlatmak herkesten evvel bu toprakların insanının görevidir.

Bu anlamda Cumhurbaşkanı Gül’ün bu tür örgütlerin tehlikesine yönelik ABD’den tüm dünya kamuoyuna yaptığı mücadele çağrısı, çok doğru bir zamanda gelmiştir. Gerekçesi yahut bahanesi her ne olursa olsun terör sinsi, kalleş ve alçakça bir savaşım yöntemi. İslam ile yan yana getirilmesine müsaade etmemek ise günümüz Müslüman’ının en önemli görevlerinden biridir.