Sürç-i Lisan Edersek Affola

Reha Uzuner

Kıymetli okurlar;

Bu haftadan itibaren ÇOMÜ Haber’de Pazar günleri sizlerle buluşmaya gayret edeceğim. Kalemim ne kadar döner, kelimeler ne kadar kifâyet eder inanın bende bilmiyorum. Ama imkanlar nisbetince müşterek dertlerimizi konuşalım, sevinçlerimizi konuşalım, kaygılarımızı konuşalım, kaybettiklerimizi konuşalım…Yani kısacası kendi kulağımızı kendimize verelim bakalım neler diyoruz…

Belli bir mevzû üzerinden yazılarımızı yürütmemekle beraber, tarihten çok hisse çıkarmayı seven bir insan olduğumu belirtmek isterim. Hem günceli yazmak, hem mühim gördüğümüz meseleleri yazmak, hemde tarihî mukâyeseler yapmak arzusundayım…

Ben elimden geldiğince muhatabımın içindeki ses olmaya çalışacağım, umarım başarırım. Çoğu zaman herbirimiz içimizdeki sesi ararız. Güzide memleketimizin nice enfes beldelerinde gözümüzü açarız dünyaya. T.C kimlik noları verirler. Azcık ayaklarımızın üstünde durmaya başlayıp ömrümüzün en güzel yıllarını yaşadığımız zamanlarda, çok uzun sürecek olan ve aslında çok da bir şey öğrenmeyeceğimiz okullara yazdırırlar bizi. Biraz incelenirse öğrendiklerimizin çoğunun gerçek hayatta bir karşılığı olmadığını görürüz. Evet sayın okur, bununla ilgili problemim var. Fakat ben öğrenmeye karşı değilim, aksine gerçekten öğrenmemiz gerekenleri öğrenmeliyiz diye düşünüyorum…20 sene okul okuruz, hayata atılırız. Bi bakarız ki, hiç okulda öğrettikleri gibi değil…Sil baştan…Biz öğrenmeye hayatın katmerini tattığımızda başlarız…Emek harcayıp belli bir yere gelen, ve bu acayip, karmakarışık ama bir o kadar da tatlı hayatı alnının teri ve elinin emeği ile kazanmaya devam eden memleketimin necîb milletini ne kadar sevdiğimi bilemezsiniz…

Hayat kıstası olarak öğrendiğim en önemli şey ise, saygıdır. Saygı hayatta en önemli değerlerimizden birisi. İnsana insan olduğunu hissettiren şey. Saygısı olan insan heryerde kabul görür. Çok saygılı diye hakarete mâruz kalan birisini görmemişsinizdir örneğin…Şu gelip geçici hayatımızda, saygı duyalım, samimi olalım, değer verelim, kıymet bilelim…Yûnus ne güzel söyleyip kopyayı vermiş işte: “Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz…”

Hemen sizi kelimelere boğarak sıkmak istemem, hülâsâ şu satırları okuma inceliğini gösteren herkese sesleniyorum:

Memleketimin güzel insanlarına, Çanakkalelilere, emekliye, işçiye, köylüye, öğretmene, öğrenciye ve kahve milletinin güzel insanlarına cân-ı gönülden bir Merhaba…

Başta dediğimiz gibi bu kardeşinizin sürç-i lîsânını affetmeniz ve yazılarımızda buluşmak temennisiyle…