Āyinesi İştir Kişinin Lafa Bakılmaz

10 Kasım 1938’den sonra sayısız Atatürkçü türedi bu memlekette. Kimisi nādān askeri oldu kimisi Don Kişot misali acemi şövalyesi. Yol yordam, ilim irfan bileni vardı elbet aralarında ve tabi, çoğunlukta olmakla, mudrikü’l- aceze nātıkları da.

Nedir bu Atatürkçülük?  Kimilerine göre sağda solda bağırıp çağırarak, savaş çığlıkları atarak elden gittiği söylenegelen “Cumhuriyet”i korumak, kimine göre yamalı ve kirli bir çarşaf olan “Lāiklik”i adetā bir avcı ağı gibi insafsızca yaralı İslam âleminin üzerine kapaklamak. Daha fazla saymak isterdim ama tüm bulabildiklerim bunlar. Hayır, bulabildiklerim değil, zamāne Atatürkçülerinin yapabildikleri sadece bunlar.

Her fırsatta susamış birisinin su içmesi gibi iştahla okuyan, suyunu paylaşır gibi okutan, ilim irfanı amel eden ve geleceğe dair parlak mefkûreler besleyen; ders kitabı hazırlayan okutan nām-ı diğer “İlk öğretmen” olan bir zatın izinden gittiğini söyleyen bir yığın ceset, haklı oldukları surette, her daim yerde sürünen, ayaklar altı gölgeler…

Bugün bunlar, milleti ayaklandıracak, onu söze gelmez bir küheylan gibi şahlandıracak, ülkenin dört başını mamur, ilmini imar edecek, yarınlarına gururla bakılacak birer tunç heykel olacak yerde; her gece bir içki āleminde nūş eden sefil birer alkolik, “bu ülkede artık yaşanmaz” diyebilecek kadar acizleşmiş, vazife bilincinden yoksun ve her daim yerinde sayan, zamānı ve mekānı değil eline almak humārından göremeyecek kadar bile körleşmiş bir yığın oldular.

Her fırsatta “O, o kadar yokluk içinde ülkeyi kurtardı, milleti bayraklaştırdı.” diyerek nutuk atan bir nesil, bu kadar varlık içinde sadece ve sadece slogan atmayı, şişe diplerinde parlak geleceği aramayı, gidecekleri yeri bilmeden yürümeyi, milletin mülküne zarar ve ziyan getirmeyi akıl edebilmiştir.

Eğer ülkenin, rüzgār dolu yelkenlerle her daim ileriye seyretmesini, bilim ve ilimle taçlanmasını, daha demokratik, özgürlükçü bir seviyeye ulaşmasını gerçekten diliyorsanız, koruduğunuzu ve takip ettiğinizi söylediğiniz fakat gerinizde bir çöplüğe çevirdiğiniz bu yolu daha fazla kirletmeyin, terkedin. Ve emin olun bizler bu yolu sizlerden daha fazla sahipleneceğiz. Millî şuurla işleyip herkesin gelip görmek isteyeceği bir bahçeye çevireceğiz.