Genel
Kendi Köyünde Peygamber Olamazsın…
Bazen hayatta maalesef ki bakmak ile görmek arasındaki farkı ayırt edemediğimiz ve bakmakla yetindiğimiz zamanlar vardır. Kimi zaman gözümüzün önünde, yanı başımızda duran değerleri, hazineleri fark etmeyiz, edemeyiz… Hani vardır ya meşhur at gözlüğümüz işte onu takar gezeriz..
Bu hafta Kampus Vizyon’da Şair Doç.Dr.Mehmet İsmail hocayı konuk ettim. Biliyorsunuzdur geçtiğimiz hafta Türk Dili Edebiyatı Bölümü ”Şiirin Peşinde Bir Ömür-Mehmet İsmail’’ isimli bir etkinlik düzenledi. Şehir dışından hatta yurt dışından çeşitli isimler Mehmet İsmail için Çanakkale de buluştu…
Hani başta da söyledim ya etrafımızdaki değerlere bazen hak ettikleri değeri göstermeyiz..Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi’ne 17 yılını vermiş bir isim Mehmet İsmail. Dünyaca ünlü bir şair aslında kendisi. Peki kaçımız biliyoruz bunu?
Hayatı kelimeleriyle resmediyor…
Mehmet İsmail, sohbet esnasında sizi alıp öğlesine derinlere götürüyor ki onu dinlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorsunuz. Mehmet hoca ile konuşurken görüyorsunuz onun gözlerinden yansıyan ışık, mütevaziliğinin kendisine verdiği asalet, her mimiğine yerleşmiş adeta. Size anlatmıyor, adeta gösteriyor yaşadıklarını, anılarını….
İkinci Dünya Savaşı sırasında henüz bebekken kaybediyor Mehmet İsmail babasını..Onu annesi ile birlikte cepheye gönderirken babasının ısrarına rağmen gözlerini açmamış olduğunu anlatıyor. Belki diyor belki açsaydım gözlerimi, gözlerimin içinde babamdan bana bir resim kalırdı. Babamdan bana resmi de kalmadı, bana ondan kalan tek şey damarlarımda dağılan mübarek kanı diyor….
Benim diyor üç annem vardı. Bir insanın üç annesi nasıl mı olur; bir anne, bir yaban elma, bir de benli koyun doyuruyorsa karnınızı, annenize beklenmedik bir anda çıkıp yardıma gelen koyun, birde yaban elma veriyorsa önüze koyduğu yemeği üç anneniz olur. Annem diyor savaşta kaybolup giden kardeşine, eşine o koyunu kaybettiği gündeki kadar ağlamadı. Çünkü o koyun ve elma evladını doyurma derdi olan bir anneye destek oluyordu.
Unuttuğun Yerdeyim.
Şiirin Peşinde Bir Ömür, düzenlenen bu etkinliğe geliyor konu. Hani diyor hiç gönül koymadım, hiç sormadım kendime neden hatırlanmıyorum, dışarıdan şairler yazarlar geliyor neden beni kimse sormuyor diye düşünmedim desem doğru olmaz diyor. Kendi köyünde peygamber olamazmış insan öğle söylüyor.Yanı başımızdaki değerlerin farkına varamıyor olmamıza istinaden. Siz kalemi bir yere bırakıp gittiğinizde o kalem orda durur taki siz onu hatırlayıp gelene kadar. Kalemin suçu yoktur onu unutan sizsinizdir kalem hep orada durur diyor…
Mehmet İsmail, Azerbaycan Devlet televizyonunda ve radyosunda uzun yıllar genel müdürlük yapmış bir isim. Türkiye’ye de gelişi bu meslek sırasında oluyor. Dönemin yöneticileri ile anlaşamayınca iki ülke seçeneğim vardı diyor ya Rusya ve Türkiye…Türkiyeye, Çanakkaleye geldim diyor…Çanakkaleye gelmeden çok önce bir şiirimde yazmıştım Çanakkale Bogazını diyor Mehmet İsmail…Çanakkale beni çağırmıştı, bende 17 senedir burdayım diyor.
…..
İyiki burdasınız hocam…
Programı dinlemek için tıklayınız
