Son Türkü

Caddede yürürken yaşlı bir teyze gördüm, beli iki büklüm olmuş, yerlerde gençliğini arar gibi.. Ömür dediğimiz su gibi akıp gidiyor. Dün bizler ilkokulda idik, bugün çocuklarımız ilkokulda, üniversitede. Eğer emr-i Hak vaki olmaz ise, birgün de bakacağız ki torunlarımız bizim yerimizi almış.

Bizler, gündelik hayatlarımızı yaşarken bunların geçici olduğunu çoğu zaman unutmaktayız.  İş, güç, ders, çoluk, çocuk derken; vakit tamam denilecek olsa herhalde hepimiz; “Daha yapacağım çok şey var” diyerek ertelemek isteriz. Yazarların son kitabı, şairlerin son şiiri, bilim adamının son projesi, liste uzar gider…

Çocuk denecek yaşta evlenerek kırk yaşında torun sahibi olmuş, annemin babası olan dedem, benim düşünceme göre hayatta yapabileceği herşeyi yapmıştı. Çok çalışmış, işyerleri kurmuş, maddi olarak çok iyi yerlere gelmiş, belediye başkanlığı yapmış, emekli olmuştu. Sekiz çocuğunu iş güç sahibi yapıp evlendirmiş, hatta torunlarının bile bir kısmının düğününde bulunmuştu. Ancak kalp krizi geçirip vefat ettiğinde cebinde bulduğumuz şiir, aslında onun bile daha yapacağı şeyler olduğunu, işlerinin bitmediğini gösterir gibiydi.

Boşaltması en zor olan ceket cebinden çıkan, sakladığımız ve okurken halen daha çok duygulandığım Seneler isimli şiiri (şairini kesin bilmiyorum ama Abdurrahim Karakoç olabilir) ile sizleri başbaşa bırakırken; dünya hayatının geçici olduğunu, yaptığımız her şeyin son işimiz olabileceğini düşünerek yapmamız gerektiğini sizlere ve kendime hatırlatmak istedim. Sağlıklı, uzun ömürler dileklerimle…

***

SENELER

“Uğrun uğrun uğrayıp da ömrüme,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler,

Derdi gamı eleyip de gönlüme,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler.

Ömrümün baharı ermeden yaza,

Saçlarımı boyadınız beyaza,

Düşlerimi silkeleyip ayaza,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler.

Beni koyup bağrımdaki sızıyla,

Oynadınız güzellerin nazıyla,

Sağanak yağmurlarda şimşek hızıyla,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler.

Beni terk ederken huzur duyarak,

Akça gibi birer birer sayarak,

Göklerimden yıldız gibi kayarak,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler.

Zaman mı tükendi süre mi doldu,

Günaydın demeden güneşim soldu,

Seherde gönlümün akşamı oldu,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler.

Yarin yaylasında yaylamadım ki,

Şu deli gönlümü eylemedim ki,

Daha son türkümü söylemedim ki,

Ne çabuk geçtiniz böyle seneler.”