Bir Başkadır Benim Memleketimin Devrimcisi

Önce Taksim’de 100-150 kişilik bir çevreci grubun başlattığı eylemi fırsat bilip tüm ülkeyi ayağa kaldırdılar. Birçoğu Gezi Parkı’nın yerini dahi bilmiyordu. Ama mesele Mehmet Ali Alabora’nın da dediği gibi Gezi Parkı değildi. Meseleleri : ‘’  Acaba bu sefer olur muydu? Acaba bu sefer hükümet devrilir mi? ’’ idi.  Cumhuriyet mitingleri, Balyoz planları, Ergenekon yapılanması, e-muhtıralar, 367 oyunları, suikast girişimleri…  Demokrasi dışında ne yol varsa denediler. Olmadı; tutmadı hiçbirisi. En sonunda ağaçların devrilmesi bahanesiyle hükümetin devrilmesini amaçladılar. Sözde devrim yapacaklardı. Bana göre devrim kolay bir iş değildir. Halkın büyük bir çoğunluğu ülke yönetimden illallah etmediği sürece devrim-mevrim yapamazsınız. Anca bidon devirirsiniz… Ama bir başkadır benim memleketimin devrimcisi. Benim memleketimin devrimcisi bile bir başka bakıyor kardeşim! Tutturmuşlar 10 yıldan beri bir ‘’ Biz bu hükümeti devireceğiz, başka yolu yok! ’’ hayali…

İyi, güzel; hadi gücünüz yetiyorsa yapın da kim yapacak peki bu devrimi?

* İfade özgürlüğünün olmadığını söyleyip diktatör olarak nitelendirdiği başbakanımızın rahmetli annesine dil uzatabilecek kadar ileri giden ahlak yoksulları mı?

* ‘’Faşizme karşı omuz omuza dedikten’’  beş dakika sonra ‘’ Ne mutlu Türküm diyene! ‘’ diyebilecek kadar neyin ne olduğunu bile bilmeyen kafalar mı?

* Sandıkta bu halkın %1’inin bile desteğini bile alamayan fakat meydanlara dökülüp halk adına konuşan, hükümetten taleplerde bulunan marjinal partiler, gruplar mı?

* Bu ülkenin Ankara’dan doğusuna ‘’öcü’’ gözüyle bakan, ‘’ Kürtler kardeşimizdir ‘’ diyerek cümlesine başlayan fakat iş barış sürecine geldiğinde ‘’ Daha ne istiyorlar bunlar yahu, savaş  mı var ki barışalım! ’’ diyerek bu ülkenin 30 yıllık iç savaşını görmezden gelen beyaz Türkler mi?

* Cumhuriyet’in kuruluşundan bu zamana dek halkının sesine yabancılaşmış, insanını tekelleştirmeye çalışıp başaramamış, bu halkın dindar kesimine tahammül bile edemeyen, kafasına takmadığı şapka için kafasını vurduran, dini inancından dolayı taktığı türbanı yüzünden okumak isteyen genç kızı  okul kapısından geri döndüren, hayatı boyunca yoksulluk görmemiş, villalarda oturup jipiyle dolaşan fakat aynı  hayat standardına muhafazakar bir ailenin sahip olmasını içine sindiremeyen Ulusalcı Kemalistler mi?

*  Militarist eğitim sistemimizin yeni ürünleri, yalan yanlış tarih dersleriyle okullarda hipnoz edilerek uyutulmuş, beyinleri tekelleştirilmiş, bu ülkenin yakın tarihinde ne denli büyük acılar yaşandığından habersiz, eylemlerde ‘’90 kuşağı ‘’ olarak bahsedilen gençlik mi?

* Sandıktan, demokrasiden umudunu kesmiş; ülkesini tüm dünyaya şikayet ederek Avrupa Parlamentosuna, dış güçlere ümit bağlamış bir muhalefet mi?

İşte bunlar yapacak devrimi, bunlar devirecek hükümeti!

E-muhtıralar, Balyoz, Ergenekon, 367 oyunları, kapatma davaları, suikast girişimleri, son olarak Taksim ayaklanması denemesi… Olmuyor, olmuyor, olmaz da!

İster Atatürk gelsin, ister İnönü,  ister Mahatma Gandi gelsin… Bu halkın büyük çoğunluğunun desteğini alamadıktan sonra dünyanın en popüler, en itibar gören lideri de gelse bu hükümeti deviremez.

Bu halk bu yönetimden illallah etmediği sürece, bu hükümet halkına illallah ettirmediği sürece devrim-mevrim yapamazsınız arkadaşlar. Anca araba-otobüs devirsiniz, bidon devirirsiniz. Geçti o darbe matkaplı yıllarımız. Askerde iplemiyor artık sizi. Hadi lüks arabalarınıza binerek dönün şimdi yazlıklarınıza, villalarınıza, patron koltuklarınıza, laptoplarınızın, twitterlarınızın başına… Gidin bowling salonunda bidon devirerek stres atın, agresif olmayın.