Ömer Uğuz: “Şah ve Mat”

Ortada bir tahta, eskimeyen bir oyun, değişen oyuncular, değişmeyen bir strateji… İki yüz yıldır tahtanın ne tarafında dursa kaybeden bir millet. Hatta bazen oyuna dahil olamayan, olursa da yem edilen bir millet. Beyaz tarafta durduğu sürece oyunun en basit parçası, siyah tarafa geçtiği anda türlü pespayeliklerle oyun dışı. Yaratılışı gereği rengi siyah olanı, beyazla oyuna sokmaya çalışmak oyunu oynatanların hatası. Bu oyunu kazanacaksak bunu kullanmak gerekiyor kanaatimce. Doğamız gereği, inançlarımız ve kültürümüz gereği olsa gerek ne zaman gözümüzü açsak bir anda siyahlara bürünüveriyoruz.

Adına ne derseniz deyin. Din savaşı, kültür savaşı, finans savaşı, dünya düzeni vs… ya da Allah’ın dinini müdafaa ile yükümlü kıldığı bir millet. Siyah tarafa geçtiğimiz anda ise gördüğümüz manzara sürekli ayyuka çıkıyor. Nedir bu manzara? O taraf bizi bekliyor, o taraf Şah bekliyor, o taraf kendisine değecek olan o şefkatli eli beklerken bir anda gözler üstümüzde savaşın tam ortasındayız. Siyahın şahı, beyazın piyonuyuz. E tabi taş yerinde ağırdır! Bu defa oyunu oynatanlar mı, strateji gereği bizi siyah tarafa verdi? Biz mi orada pozisyon aldık? Bence dengeler bunu gerektirdi.