Genel
Müslümanlığımız, gönlümüzde yara, yüzümüzde kara.
Müslümanlığımız, gönlümüzde yara, yüzümüzde kara.
Ortadoğu ve İslam ülkeleri, Müslüman halkların durumu, coğrafya gayet bulanık. Sıkıntıları doğuranların, ürettikleri çözümleri takip etmekle geçirilen zaman.
Şuursuzca bir bekleyiş, amansızca saldıranların karşısında, amaçsızca bir duruş. Sokak eylemleri, maddi bağışlar, ilaç yardımları, kahrolsun İsrail sloganları ve yıllardır ellerde aynı dövizler. Bu kadarını Avrupalıda yapıyor misal İspanyollar…
Tamda burada Hz. Ömer ile ilgili bir sahne…
Allah Resul’ünün her Müslümanın sessizce Mekke’den ayrılmasını söylemesi… Allah’tan küfre karşı silahla mücadele emri gelmesi ve karargahın Medine olarak seçilmesi. Herkes çıkıp gittiği halde, Ömer, belinde kılıç ve elinde ok, hareketinden evvel Kabe’yi tavafa gitti ve oradaki müşriklere şöyle haykırdı;
-‘İşte ben gidiyorum!.. Anasını ağlatmak, karısını kocasız ve çocuğunu babasız bırakmak isteyenler şu vadiye doğru arkamdan gelsin!’
Bu sahne beni öyle çıldırtıyor ki…
Uyuşmuş, uyuşturulmuş haldeyiz. Bir şeye mahsus kılınmış olarak kukla gibi oynatılıyoruz ve bu histen şarhoşuz.
Herkes doktor, hakim veya savcı yetiştirme çabasında. Aileler ’in bunu istemesi yetmezmiş gibi Hocalar da bunu yapıyor. Bize Hamza lazım değil mi? Bize Şamiller, Ömer Muhtarlar, Malcom X ler gerekmez mi? Devletlerimizi yıkıp, kurdukları, onlara başkanlar atadıkları yetmedi…
Şimdi birde Cihad örgütleri kurup Şeriat, Hilafet getiriyorlar.
Dış politika kesinlikle boşluk kabul etmiyor. Boş bırakılan her alan anında misli ile dolduruluyor. Bizzat teşrif ederlerse Demokrasi diyorlar, buradaki uşakları (İŞİD) yaparsa Şeriat diyorlar ve sonunda petrole ulaşıyorlar. Bizlerde ilgi ile takipteyiz acaba ne olacak? Neslimizi de öyle bir köreltiyoruz ki, körlüğümüzden ötürü.
Sakın ha…!
Hiç Müslüman kavga eder mi?
Tamam, etmesin iyi, hoş hatta Anadolu’da bir tabir vardır; ‘ İte dalaşmaktansa, çalıyı dolaş’ derler. İt her yeri sarmış beyler dalaşmadığımız sürece ısırıyor. Ve İslamiyet teaddi dinidir ne oldu bize? Teaddi yani Aksiyon; bir fikir hareketi ve hareket hâlinde fikir demekse, fikirden daha mümtaz bir yeri var demektir! Fikir, hareketi ve hareket fikri varsa kıymetlidir! Zevzek adamda, ne aksiyon, ne ahlâk, ne de amel!
Yani bu çocuklar ne kadar okursa okusun, fikir planları ne kadar gelişirse gelişsin, bunu madde planında kullanamadıktan sonra hayata geçiremedikten sonra çöp olurlar. Varoluş sebebimizin dışına düştük, dünyanın ruhu çekiliyor sanki. O “varoluşu” mânâlandıran, mânâlı kılan ruh sakatlandıkça, ondan uzak düştükçe böyle tükeniyor insan.
