Ecdadın Topu Tüfeği Batmakta Rezilin Gözüne, Acırım Tükürüğe Tükürsem Yüzüne!

Kendilerine “Barış Kadınları” adını veren bazı Çanakkale’leli kadınlar akıllara durgunluk veren bir eyleme imza attı. CHP’li Çanakkale Belediyesi ve Başkan Ülgür Gökhan’ında büyük destek verdiği eylemde, kadınlar Cumhuriyet Meydanı’nda bulunan Çanakkale Savaşları’nın hatırasını taşıyan tarihi topun üzerine hazırladıkları örtü ile kapatarak sözde barış mesajı verdiklerini iddia ettiler ve “Çanakkale’nin savaş objeleri ile anılmasını istemiyoruz” dediler.

4. Uluslararası Çanakkale Bienali çerçevesinde yapılan ancak Çanakkale kamuoyunda büyük şaşkınlığa ve tepkiye neden olan eylemde Ülgür Gökhan’ın kullandığı ifadeler ise en az eylem kadar şaşkınlık yarattı. Gökhan, üzeri örtülen tarihi toptan Çanakkale halkı olarak rahatsız olduklarını söyledi ve kaldırılması için çeşitli girişimlerde bulunduklarını belirtti. Gökhan toptan, tüfekten bıktıklarını dile getirirken, tarihi topun sergilenmesini ayıbımız olarak niteledi.

İşte o “İnsan gerçekten hayret ediyor” dedirten açıklama:

“Bienal dolayısıyla kadınlarımız böyle bir etkinlik düzenlemişler biz de katılarak destek verdik. Meydanda Çanakkale Savaşları’nda kullanılan bir top var. Biz bu topun burada durmasından Çanakkale halkı olarak rahatsızız. Çünkü tüm Çanakkale’nin girişinde gelenleri topla karşılamış oluyoruz. Bu topun buraya konulmasının bizimle alakası yok, ama kaldırılması yönünde bir talebimiz vardı. Sonuç itibariyle kaldırtamadık. Şimdi en azından üstünü barış örtüsüyle örtüyoruz. Kadınlarımızın el emekleri ile işledikleri beyaz örgülerin bir araya getirdiler. Bu örtüyü de savaş simgesi olan bir topun üzerine örttüler. Bizim kadınlarımızın da bu kentte hep savundukları şey, barış ve özgürlükleridir. Kadınlarımızın böyle bir etkinlik yapmışlar, bienale de çok uygun. Kendilerini hem emekleri hem de düşünceleri için kutluyorum. Artık savaştan, silahtan, toptan, tüfekten bu toplama bıkkınlık geldi. En azından ayıbınızı kadınların el emeği ile örtüyoruz. Savaşlarda en büyük eziyeti gören çocukları ile birlikte kadınlardır. Şimdi kadınlar artık savaşlar olmasın istiyorlar, bu kent savaşı simgeleyen objelerle anılmasın istiyorlar. Kadınlarımız analık duygularını bir kez de barış içinde üretime çevirdiler”